Zondag 22/10/2017 was het dan zover. Met een bus vol Furalopers trokken we naar het zeetje om aldaar een verbroederingstraining te doen met de plaatselijke joggingclub 'de Molenlopers' uit Bekegem. Deze stonden ons reeds op te wachten aan de Zwarte Kiezel in De Haan.

Stefan nam er het initiatief om ons in groepjes in te delen. We waren allen in de waan dat er slechts drie groepjes voorzien waren : een groepje wandelaars, een groepje lopers met een tempo van 8 à 9 km/u en eentje met een tempo van 11 km/u. Stefan stuurde echter een aantal van ons naar een groepje Molenlopers die iets ‘speciaals’ voorzien hadden. Wisten we toen veel dat ons een toch wel zware fartlek (betekenis : zie verder (1)) te beurt zou vallen. Ik hoop dat de beide Tommekes onderstaande betekenis van ‘Fartlek’ kunnen beamen ;-)

Zo kwam ik dus in het groepje van Molenloper Filip terecht. We begonnen dus een 'rustig tempo' van +- 11 km/uur te lopen, doch dat waren niet de plannen van Filip. Hij had nl een 'loopje' van ongeveer 1u30 in gedachten en eerder tegen een tempo van +-13 km/uur en dit alles 'met' versnellingen. Snel nog probeerde ik eronderuit te muizen met de twijfel dat ik toch niet dacht dat ik dat tempo zou kunnen volgen. Johan besloot al direct dat hij zijn Fura vestje dan maar zou achterlaten bij de bus gezien hij het warm genoeg zou krijgen. We gingen al snel van start en Patrick had gezien dat het goed was. Snel liep hij terug om zich bij een andere groep te voegen. We doorkruisten eerst een bosje afgewisseld met een stukje op de baan om dan toch weer in een bosje terecht te komen waar we trapjes op en neer gingen. Daarna trokken we een drietal sprintjes naar de kop van een brug om er dan wat kalmer terug af te komen zodat iedereen wat kon bekomen, doch niet voor lang. Met de wind in de rug (gelukkig) trokken we naar het strand waar we al snel een tempo haalden dat duidelijk korter bij de 14 km/u dan bij de 13 km/u lag. Terwijl Bert stiekem een gelleke at, merkte Tom met enige ironie op dat hij wel echt van het zeetje aan het genieten was, maar niemand klaagde. De andere Tom merkte schamper op dat hij nog nooit zo snel gelopen had. Iedereen beet op zijn tanden (allee ik toch) en volgde tot we aan het afgesproken punt kwamen waar we ons zouden opsplitsen. Er kon gekozen worden om langs het strand verder te lopen of om via de duinen te lopen, te klauteren, te schuiven,...Natuurlijk koos ik ervoor om mee de duinen in te lopen. Ik wou het toch allemaal gehad hebben. Met de handen in het haar begon ik aan een klim naar boven (was een staartje vergeten te maken dus zag ik letterlijk niks). Gelukkig had een van de molenlopers al snel door dat ik niet zo'n straffe duinenloper ben en besloot mij voor te gaan. Mijn dank daarvoor aan deze gentleman. Echter ook toen hebben we verschillende malen moeten teruglopen om een ander paadje te kiezen waar de begroeiing het lopen wel toeliet. Ondanks het schuren van de takjes tegen de blote benen zetten we de tocht voort. Op het eindpunt aangekomen zag ik dat de schade wel meeviel op enkel lichte schrammetjes na. Terug samengekomen met de rest van de groep ging onze training verder tot we het 'Wielingenbad' voor ons zagen opduiken. We dachten dat we er waren, het eindpunt was in zicht. Weldra zouden we genieten van een welverdiende, warme douche. Maar dat was buiten die bikkelharde Molenlopers gerekend ;-)

Aan het zwembad toegekomen, zag ik de aanvoerder plots naar rechts uitzwenken, opnieuw de duinen in. En warempel, er kon blijkbaar nog een fors trailtje met steile hellingen bij. Tot drie maal toe in ijltempo de duin op en over.  De 15km hadden we op zak en ook ons goed humeur. Zelfs de weergoden waren ons goedgezind tot op het einde, zodat we het droog konden houden.

Uitgeput maar voldaan maakten we nog wat tijd voor het afscheid en het nemen van bijgaande foto.

Persoonlijk heb ik erg genoten van deze leuke en gevarieerde training. Daarom wou ik hierbij toch nog even alle Molenlopers bedanken voor hun enthousiasme en begeleiding tijdens deze verbroedering.

Heidi

1. Fartlek is een Zweeds woord voor snelheidsoefeningen of vaartspel. Het idee is dat je vrij gaat hardlopen. Zonder vast tempo en zonder plan. Bij deze manier van lopen is de omgeving je speeltuin. Na een goede warming-up speel je met de snelheid en wissel je sprinten, tempolopen en joggen met elkaar af. Je versnelt bijvoorbeeld een stuk tot een verkeerslicht om daarna weer rustig aan te doen tot je hersteld bent. Ook even een heuvel of brug pakken behoort tot de mogelijkheden. Net als een intervaltraining is de fartlek super om te werken aan je snelheid. Ook leer je goed om te gaan met ‘hindernissen’ tijdens een wedstrijd, zoals een heuvel of het inhalen van andere deelnemers. Wissel veel af en kijk welke intensiteit goed bij je past. Fartlek is een spel, dus maak het leuk voor jezelf. Wedden dat je plezier in hardlopen toeneemt?